تاب آوری

تاب ‌آوری مهارتی اکتسابی و آموختنی است (البته می تواند در برخی ریشه وراثتی هم داشته باشد) که افراد را به سوی یافتن مسیری جدید در زمان مواجهه با موانع، مشکلات و اتفاقات نامعمول و سخت ‌وا می دارد.

در این مقاله کوتاه به 3 ویژگی افراد تاب آور که در نشریه هاروارد بیزینس ریویو به آن اشاره شده است، خواهم پرداخت:

1- افراد تاب آور، واقعیت را بی کم و کاست می پذیرند و خود را با آن روبرو می کنند.

عده ای گمان می کنند که تاب آوری به معنای خوش بینی است. این مساله درست است اما تا زمانی که خوش بینی، درک درست شما از واقعیت را تحریف نکند. افراد تاب آور به جای طفره رفتن از واقعیت، آن را در آغوش می گیرند تا برای قدم بعدی خود برنامه ریزی کنند.

2- آن ها باوری عمیق دارند که زندگی معنادار است و می توانند به لحظه های وحشتناک پیرامونشان معنا ببخشند.

دکتر فرانکل، روانشناس اتریشی و نجات یافته از اردوگاه نازی ها، در کتاب “انسان در جستجوی معنا” لحظه ای محوری در کمپ را توصیف می کند که جرقه معنادرمانی در ذهنش زده شد. درست در لحظه ای که احساس کرد زندگی اش بسیار بی معنا شده و دیگر انگیزه ای برای زنده ماندن در اردوگاه ندارد، همان لحظه فهمید که برای زنده ماندن باید هدفی بیابد و چنین هم کرد: خودش را مجسم نمود که بعد از جنگ، مشغول سخنرانی درباره مشکلات روانی ساکنان اردوگاه های کار اجباری است. از آن پس از همه اتفاقات تلخ استقبال می کرد تا با تجربه بیشتری خود را برای سخنرانی های بعد از آزادی آماده سازد.

تئوری معنادرمانی فرانکل، شالوده اصلی آموزش تاب آوری در دنیای کسب و کار است.

3- بدیهه پردازی و به دست گرفتن ابتکار عمل، سومین ویژگی افراد تاب آور است.

سومین جزء تاب آوری بدیهه پردازی است. یعنی توانایی زندگی کردن بدون داشتن ملزومات مورد نظرتان و استفاده کردن از چیزهای موجود که کافی یا مطلوب شما نیستند.

فراموش نکنیم که تاب آوری تجدید قوا کردن است برای زندگی در وضعیتی جدید و دشوار؛ نه صرفا تحمل کردن مصائب و مشکلات.

پس برای مدیریت زندگی جدید خود، لازم است تا مهارت تاب آوری را بیاموزیم و آن را عملی نماییم.